Herinneringen

Daarnet zat ik te bladeren door oude brieven en schrijfsels. Gelukkig heb ik daarvoor een zonnige dag uitgekozen want die "oude" dingen bestaan vooral een boel deprimerende, wanhopige en zelfs zielige bespiegelingen. Liefde maakt soms heel donkere kantjes in je los waarvan je anders zelfs niet vermoed dat je ze hebt. Dat is niet alleen pijnlijk op de moment zelf maar ook nog eens achteraf.
Vaak heb ik gedacht: hoe verschrikkelijk verliefd moet ik niet geweest zijn om zo'n wanhopige dingen neer te pennen. Het lijkt wel of het geschreven is door een andere persoon in een ander tijdperk hoewel het toch maar maximaal 6 jaar geleden is.

Nu ja dit ligt grotendeels in het verleden en te veel aandacht schenken aan pijnlijke ervaringen van vroeger is enkel maar zelfkastijding. Iets waaraan ik mij niet wens over te geven.

Hier is nog een gedichtje dat ik toen geschreven heb:

liefde bestaat in twee vormen

als een roos in volle bloei
passioneel, plotseling en heftig
maar een snelle dood beschoren
net als de roos die in de herfst verwelkt

of als een zaadje
in de aarde geplant
langzaam grootgebracht
zodat elk jaar opnieuw
de bloem van de liefde bloeit