Waar u ongetwijfeld op zit te wachten ...

... is nog iets wat (bijna) niemand van mij weet. Deze vraagt wel enige inkadering.
Ik moet en jaar of zes/zeven geweest zijn want ik zat toen in het eerste of tweede leerjaar. Welk juist weet ik niet meer. Wij leerden toen rekenen met van die grote witte (reken)bonen. Misschien kan iemand zich daar wel iets bij voorstellen. Anyway die bonen werden ook al is gebruikt voor andere dingen dan optellen en aftrekken (gooien bv). Nu begon er op een bepaald moment iemand zo'n boon in z'n oor te steken. Waaromdat gebeurde zou ik bij god niet weten maar binnen de kortste keren had iedereen in de klas zo'n boon in z'n oor, inclusief mezelf dus. Het probleem dat zich bij mij stelde was dat ik dat kloteding er op een bepaald moment niet meer uitkreeg. Je kunt zoiets natuurlijk tegen niemand zeggen want dan maak je jezelf onsterfelijk belachelijk. Ik zweeg dan ook denkende dat het ding er wel vanzelf zou uitvallen, wat het uiteraard niet deed.
Na enige dagen werd het ontdekt door mijn mama die mijn oor proper maakte met een wattenstaafje. Zij vroeg mij: "Wat zit er in je oor?" Mijn antwoord was: "dat weet ik niet". Wij naar de huisarts die constateerde dat het wit en rond was maar uiteraard geen idee had over de werkelijke aard van het ding. Uiteindelijk is het in het ziekenhuis door een oorarts verwijderd.

Ik bleef echter nog steeds ontkennen dat ik het er zelf had ingestopt en gaf ook niet prijs wat het was. Ik vond dat ik al belachelijk genoeg was geweest en wilde erger voorkomen. Mijn neef echter, die toen in dezelfde klas zat gooide roet in het eten. Uiteraard werd dit akkefietje doorverteld aan de familie en zo hoorde hij over het witte ronde ding in mijn oor. Hij ging er direct van uit dat het een rekenboon moest zijn en was zo vriendelijk om dat ook aan zijn ouders mee te delen. Enja toen stond ik nog iets meer voor schut. Ik ben overigens wel altijd blijven ontkennen dat ik ze er zelf ingestopt had.

Ahja jeugdsentiment ...